Mój brat Aleks

Oto mój "starszy brat" Aleks. Tak naprawdę nie jest moim prawdziwym bratem, ale pani mówi, że opiekuje się mną, jakby był. Aleks ma rok i trzy miesiące i też jest kotem rasy europejskiej, ale ma bardzo dużo cech kota rasy turecki van. Tak naprawdę nie wiadomo, skąd się taki wziął. Pani i pan długo śmiali się, że jest taki brzydki, że aż ładny. A raz pani, zaraz po tym jak znalazła w internecie informację o kotach tej rasy i obejrzała sobie Aleksa dokładnie, powiedziała mu: "Aleksik, nie martw się, ty nie jesteś brzydki, ty jesteś rasowy". Ale potwierdzenia nie ma i w dokumentach jest kotem rasy europejskiej. Aleks trafił do domu pana i pani dwa miesiące przede mną. Mieli wcześniej jeszcze jednego kota - Pedra, którego adoptowali ze schroniska, jak miał już dziesięć lat i nikt go nie chciał, bo był za stary. A pani i pan go chcieli i wzięli. Ale okazało się, że był bardzo chory na nerki  i po roku mieszkania z nimi odszedł za Tęczowy Most. Dlatego teraz bardzo pilnują, co dają nam do jedzenia i nie dostajemy surowego mięska ani szyneczki w dużych ilościach. Aleks bardzo lubi szyneczkę, więc czasami jak jest bardzo grzeczny, to troszeczkę dostaje. Ja tylko raz wyjadłam trochę szyneczki z jego miski, ale bardzo bolał mnie potem brzuszek i wymiotowałam, więc już nie jem. Ulubionym zajęciem Aleksa jest wylegiwanie się na słoneczku pod krzaczkiem albo na dachu samochodu, albo na nagrzanej kostce brukowej. Drugim jego ulubionym zajęciem, podobnie jak moim, jest mizianie. Ale Aleks woli jak mizia go pani. Jest też dużo większy ode mnie, więc mogę się przed nim chować w różnych  zakamarkach podczas zabawy, a on nie może mnie złapać. A do tego ma długi i puszysty rudy ogon, którym uwielbiam się bawić. Czasami trochę go to denerwuje, ale ogólnie pani mówi, że Aleks jest "ostoją spokoju". Nie za bardzo wiem, co to znaczy, ale to na pewno coś dobrego, bo rzadko się zdarza, żeby mnie przeganiał. W ogóle bardzo się mną opiekuje i kiedy na przykład pani mówi mu, żeby mnie przyprowadził do domu, bo już późno i chce zamykać drzwi, to on zawsze mnie znajduje i przyprowadza. A potem idzie dalej biegać, bo jest już duży i jemu w nocy wolno,a ja jestem jeszcze za mała. Oto właśnie mój "starszy brat" Aleks. Macham łapką i do zobaczenia.