Bardzo dzielny Aleksander

Muszę Wam tutaj opowiedzieć o tym, jak dzielnego mam brata. Jak już pisałam wcześniej, na początku roku Aleks bardzo się pochorował - nie mógł jeść, przez co nie miał też siły na zabawę ze mną. Nasza pani doktor podejrzewała u niego takiego paskudnego wirusa, na szczęście okazało się, że to nie to. Ale jego języczek zaatakowała paskudna nadżerka i bardzo go to bolało, przez co właśnie nie mógł jeść. Pan i pani jeździli z nim do doktora i dostawał mnóstwo leków, w tym także zastrzyki! I w domu też pani wciskała mu do pyszczka na siłę tabletki (mnie też to nie ominęło!) a pan robił mu zastrzyki. Na szczęście te wszystkie leki podziałały i języczek mu się zagoił. Aleks zaczął jeść i odzyskiwać siły. Ostatnio nawet trochę się ze mną pogonił wokół domu! I zaczął też wychodzić ze mną na spacery! Bardzo się cieszę, że znowu jest "tym Aleksem"! I jestem z niego bardzo, bardzo dumna, że tak dzielnie znosił te zastrzyki i tabletki! Macham łapką i do zobaczenia!